Wai-O-Tapu Thermal Wonderland

Vandaag hebben we een bezoek geplanned naar de Lady Knox geiser, de publiekstrekker van Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Lady Knox werd in 1896 door gevangenen ontdekt. De gevangenen werden ingezet bij de ontginning van het land. zij wasten hun kleding in de gloridebron en tot hun grote verbazing kwam de bron tot een geweldige eruptie. Natuurlijk werd de geiser zes jaar later vernoemd naar de dochter van een plaatselijke hotemetoot, de gouveneur-generaal Ranfurly. Deze dochter had de eer om een blokje zeep in de bron te gooien, hierdoor vermindert de oppervlaktespanning van het water waardoor de hete stoom en water vrij kunnen komen door de ventilatieschacht van de geiser. Hierna deden we de wandeling van anderhalf uur door het Wai-O-Tapu (Sacred Waters) Thermal Wonderland. Een landschap, of park, meer dan 25 poelen met diverse bronnen met kokend heet water. Het kokend hete water lost chemicalien en mineralen op waardoor het gesteente allerlei kleurenvariaties heeft aangenomen. De belangrijkste kleuren zijn; Geel/roze van zwavel, groen van arsenicum, paars van mangaan, wit van silicum en dan nog wat kleuren. Er zijn watertemperaturen gemeten van 300 graden. Ik hoop dat de indrukwekkende beelden ook op foto zijn terug te zien, de stank daarentegen moet je er maar bij denken. De zwavelgeur komt nog het dichtst bij een grote hoeveelheid vuurwerk dat tegelijkertijd wordt afgestoken. Er zijn ook mensen die beweren dat het lijkt op rotte eieren, maar ik denk dan maar dat die mensen nog nooit een rot ei hebben geroken. Een rot ei raakt nooit meer uit je reukorgaan. Na een goeie twee uur wandeling, had Matthias het wel gehad. Het wandelen brengt hem op allerlei gedachtengangen, een daarvan was; "Weet je wat er zo mooi is aan elf januari? Dan is er niemand meer die mij op sleeptouw neemt met die verschrikkelijke wandelingen." Hij kan het zo mooi verwoorden. Wij namen maar een lekkere bak koffie, daar waren we alle drie wel aan toe. Je bestelt hier koffie met leuke namen, 'short black of juist long black', 'latte', 'flat white' en dan natuurlijk de ons bekende 'espresso' of 'cappuccino'. Voor we naar onze B&B gingen, liepen we nog even bij de 'mudpool' voorbij. Het blijft een vreemd natuurverschijnsel al dat gesis en gepruttel uit de diepe diepten van onze aarde. Kraters van 5 tot 50 meter in doorsnee en een diepte van 20 tot 60 meter. Je wil niet weten wat er rondom die heetwaterbassins gebeurde in de oertijden.
Enfin, ook hier kwam weer een eind aan. We reden naar onze B&B, maakten daar onze avondmaaltijd klaar en sloten af met Nicolas Cage en Meg Ryan in City of Angels.