Een prachtige trip met de Barbary

Vanmorgen was het weer een prachtige ochtend met een opkomende zon, ik heb dit verhaal al meer geschreven maar het blijft betoverend, al die voor ons vreemde vogelgeluiden. Voor het ontbijt, terwijl de anderen zich ook gingen aankleden, maakte ik nog even een wandeling door de tuin met miss Nelly, een Ragdoll cat. Eigenlijk werd ik achtervolgd door Nelly, want overal waar ik ging liep zij mij achterna.
Na het ontbijt gingen we naar Aratiatia waar een dam is gebouwd in de Waikato River die een 90MW Hydro Station aan het werk zet. De Waikato River heeft daar op een afstand van 800 meter, 100 meter hoogteverschil. Om tien uur 'smorgens worden de sluizen van de dam open gezet en dan perst zich een half uur lang, 90.000 liter water per seconde door een smalle maar hoge rivierbedding en veroorzaakt daar dan een razende waterversnelling wat een fantastisch schouwspel geeft.Hierna reden we naar de Huka falls, De grootste waterval in de Waikato River. Het water van de Waikato River komt in volle vaart over 100 meter breedte aanzetten en er moet dan zo'n 200.000 liter per seconde door een opening van 15 tot 20 meter persen. Er zijn filmpjes van te vinden op Youtube, Er zijn nauwelijks woorden te vinden om uit te drukken wat een kracht er in dat water zit.
Na al dit brute natuurgeweld, gingen wij op weg naar Taupo. We waren er al praktisch maar nu nog een parkeerplaats zoeken waar we de Mazda langer konden laten staan dan 60 minuten. Kijk dat is, in een van toeristen vergeven plaats als Taupo nog eens een opdracht, een uitdaging of zoals ze dat hier zeggen; a challenge. Maar we vonden een prachtig plekje, vlak bij waar we wezen moesten. Maar eerst effe 'a short black' voor Regula, 'a flat white' voor Matthias en ik maakte mijzelf blij met een 'latte'. Daarna gingen we op zoek naar de plek waar vandaan de "Barbary" zou afvaren. De Barbary is een fantastisch zeiljacht uit 1920, eens het trotse bezit van Errol Flynn. Het heeft wat vernieuwingen en verbeteringen ondergaan, zo heeft het een electro-motor en is nu het enig commercieel electrisch aangedreven jacht in New Zealand. We vaarden over Lake Taupo, wat eigenlijk niets minder is dan een volgelopen vulkaankrater van 600 vierkante km met een omtrek van 193km, een gemiddelde diepte van 100 meter en een inhoud van 59 kubieke kilometer. Dat zijn toch ongeloveloze getallen die maar 1 ding zeggen; "allemachtig wat een slok water".
Behalve dat het prachtig weer was en er genoeg wind stond om te kunnen zeilen, wat we dan ook deden, was het adembenemend om het landschap nu eens vanaf het water te kunnen bekijken. Water dat net zo helder en doorzichtig is als vers kraanwater. De trekpleister was dat we uiteindelijk Maori Stonecarves zouden bekijken, dat was mooi meegenomen maar voor mij niet zo boeiend. Toen we bij de beeldhouwerijen aankwamen kregen we te horen dat het wel Maori afbeeldingen waren maar niet door Maori gebeeldhouwd, nee, een stel studenten van een kunstakademie had dit gedaan. Best goed gedaan, als je mij vraagt. Het is net als met kunst, ik vind het mooi of niet mooi, maar of Jan L.. het nou heeft geschilderd of Jan Steen, ik zou er nooit veel geld voor betalen of het een minder mooi vinden dan het ander vanwege de naam die onder het kunstwerk staat. Deze kunstwerken konden wat mij betreft zomaar van de Maori's zijn.
De opvarenden kregen een kans om te zwemmen in het heldere water van Lake Taupo en daarna gingen we weer terug en ik genoot van het prachtige panorama van de kusten van Lake Taupo.
Thuis gekomen gingen we aan het koken en Regula maakte haar onovertroffen sla en we besloten de avond met Sean Connery, Blair Underwood, Ed Harris en Laurence Fishburne in de film "Just Cause", alweer een aanrader!