Naar de Franz Josef Glacier

Vanmorgen waren we de enige gasten van Ellen and Morrell in het North Shore B&B. We hebben echt met hen geboft. Niets is hen teveel. Ellen heeft zelfs onze was van de laatste veertien dagen voor ons gewassen. Het ontbijt was weer prima en tijdens het eten kregen we allerlei weetjes over de afstand en reistijd naar de Franz Josef gletsjer. We hebben zo'n 180km voor de boeg wat betekent dat we zeker twee en een half uur onderweg zullen zijn. De weg leidde door een tal van Nationale parken en enkele daarvan staan zelfs op de Unesco Werelderfgoedlijst, we reden gewoon door een tropisch regenwoud. Daar aangekomen moesten we nog een anderhalve kilometer lopen om dichterbij de gletsjer te komen. Ik persoonlijk begrijp al die ophef over zo'n bult ijs niet goed, maar Regula vond het een hele belevenis en Matthias vond het een klere eind lopen op zijn slippertjes. Natuurlijk leverde het wel een paar leuke plaatjes op en een aardige groep New Zealanders verdienen er een beste boterham aan. Er wordt reclame gemaakt om met een helicopter naar die sneeuwmassa te vliegen maar dan moet je wel $195,= neertellen voor een vlucht van wel 20 minuten. Wij hadden genoeg aan de wandeling heen en terug en waren toe aan een bak kofie. In het plaatsje Franz Josef ontdekte Regula toch weer van die hotpools, terwijl wij op zoek gingen naar een leuk terrasje. Het is ook net een zeehond bij tijd en wijle, zodra ze water ziet is zij niet meer te houden. Maar zij wist zich in te houden en beperkte zich tot een bak koffie, waar we voor waren gekomen.
Wij gingen nu naar Hokitika, de jade hoofdstad van New Zealand. Er wordt aan de westkust in New Zealand stenen gevonden die, nadat ze bewerkt zijn en goed gepolijst, mooie groene hangertjes, beeldjes, oorbellen of ringen zijn geworden. Maar om daar dan een kapitaal aan dollars voor neer te tellen? Ik zie het er niet aan af. Maar goed, een hele hoop andere mensen vinden het prachtig.
Er waren in de buurt nog vuurvliegjes te bewonderen, stond in het boekje wat Regula heeft gekregen van Marjan & Dennis, daar moesten we dan ook nog even gaan kijken, maar het is net als met de kerstverlichting..., het moet wel donker zijn wil je het zien. Donker is het voorlopig de eerstvolgende vier uur nog niet dus gingen we naar Speigts Ale House, een tot restaurant omgebouwde bierbrouwerij, waar we de dag afsloten met een bakje koffie, Matthias nam een echt lekker biertje, en met z'n allen een bakje wedges. Dat zijn aardappelpartjes maar dan wel heel erg lekker gekruid en gebakken. Hierna gingen we naar de B&B en was onze dag weer voorbij.