11 dec. Matthias Jarig

Vanmorgen wees Regula mij er op dat ik een smsje had gekregen vannacht. Jawel..., dat is hier dus gewoon mogelijk. Zonder enige aanpassingen doen onze mobieltjes het hier dus ook. Matthias vertelde mij in het smsje dat hij bij vrienden was blijven slapen en ik hem daar dus maar moest komen halen voor die dag. Na ons breakfast deden we nog even kalm an. Rachel ging weg, we hebben het niet gevraagd maar ze zal naar de kerk zijn geweest, dat maken we op uit de gesprekken die we de dagen daarvoor hebben gehad. Anyway, wij vertrokken ook, stelden de GPS in en waren benieuwd waar we zouden uitkomen. We kwamen op een heuveltop, op een doodlopende weg die eindigde in een soort park voor rijke lui.De toegangsweg naar dat park begon met een groot hek en je kon enkele grote villa's zien staan. Daar was het niet. Timo, een vriend van Matthias had Matthias meegenomen naar een bar en daar met nog meer mensen zijn verjaardag Kiwistyle gevierd. Dat gaat gepaard met drank en nog meer drank, waardoor Matthias de ochtend niet echt bewust heeft meegekregen. toen wij arriveerden lag hij nog heerlijk te pitten. Samen met Timo zijn we naar de stad gereden en daar bij de botanic gardens hebben Matthias en Timo hun ontbijt gehad en wij een bak koffie. Daarna ging Timo naar huis en wij zijn Wellinton ingelopen en hebben 'Te Papa' bezocht. Te Papa is een museum waar je gratis in kan, waarnaast van alles en nog wat over New Zealand, een expositie is over alles wat met vulkanisme, aardbevingen te maken heeft en daarvan de gevolgen voor New Zealand. Het is indrukwekkend en als je dan ziet wat de gevolgen zijn... We komen er nog langs en gaan er, denk ik, wel een kijkje nemen, Chrischurch innercity ligt helemaal in puin en het zal nog jaren duren voor dat alles is weggeruimd en opnieuw opgebouwd. Toen ik dat zo besprak werd er relativerend over gesproken zovan; Nederland ligt onder de zeespiegel, wat kun je doen wanneer de dijken breken?
Na anderhalf uur waren we gaar van alle indrukken en gingen na een kop koffie weer terug door de binnenstad naar de auto. Matthias wist nog een kabeltreintje wat ons boven op een heuvel zou brengen waardoor we een prachtig uitzicht hadden over Wellington Harbour. Door de Botanical Garden, met de meest prachtige planten, terug naar de auto en Matthias thuis gebracht. Hij moest nog even douchen want we waren uitgenodigd door de moeder van een vriendin (Dutch treat) in een Italiaans restaurant. Een heel aardige dame, wat nadrukkelijk aanwezig. Zij had heel veel te vertellen. Het werd al gauw tien uur en wij gingen er van door. Matthias naar huis brengen. Terug in onze B&B liepen we gelijk door naar ons bed. Mijn oren tuterden nog lang na.