Een wandeling langs de 'Red Rocks'

Zaterdag 10 dec.

Deze dag begon met een cooked breakfast kiwistyle voor mij, regula hield het bij muesli ed. Dat houdt in dat ik een scrumbled egg, enkele plakjes bacon en een onogelijk, opgebakken uitziend prakje kreeg wat nog het meest op rijst leek. De smaak was goed dus gewoon doorhappen. Daarna hadden we een uitnodiging van de hospita van Matthias (Nikki) staan. Rond een uur of elf zouden we ons melden voor een bak koffie. Daar aangekomen leek het wel of de huiszoeking nèt achter de rug was. Overal lag van alles wat er niet hoorde, de vloer was bezaaid met speelgoed en kledingstukken. We kregen de uitleg hiervan al vlot, de kinderen waren thuis, zomervakantie, en 'their friends were over'. Een erg aardige vrouw was druk met de voorbereidingen van een maaltijd en Matthias voorzag ons van koffie. Even later kwamen er nog twee pubers binnen gevolgd door pa (Renè), ze hadden net 'a game of crickett' achter de rug en waren hongerig en moe. Na de lunch wilden we gaan wandelen naar de Red Rocks. Nikki vertelde ons dat daar enkele scenes uit de film 'Lord of the Ring' waren opgenomen en vroeg ons of we de hond wilden meenemen dan had die zijn wandeling ook gehad. Wij op weg, Matthias achter het stuur van de Mazda Tribute want hij weet de weg. Een rit waarbij de kringspieren stevig worden gebruikt. Ik heb het er toch al niet op om naast de bestuurder te zitten, maar nu zit ik ook nog eens aan de 'verkeerde' kant van de weg naast de bestuurder.
De wandeling leidde ons langs de kust van Owhiro Bay, een kust gevormd door zwart vulkanisch gesteente en heel grof zand of juist heel fijn grind van dat zelfde materiaal. In het water groeide van dat brede zeewier wat je in NL ook wel als etenswaar kunt kopen in de alternatieve winkeltjes. Ongelooflijk wat er allemaal groeit en bloeit met de mooiste bloemen, tussen dat gesteente. Tussen al die zwarte rotsblokken kwam er plots een stuk waar gesteente lag van een heel andere soort met een terracotta-achtige dieprode kleur. Dat waren dus de Red Rocks!
Langs die kust liep ook een trail (een soort weg waar je een auto goed op kapot kunt rijden) waar druk gebruik van werd gemaakt door 4WD bezitters, jongeren op crossmotoren en sufferds met gewone luxe auto's die waarschijnlijk iets te bewijzen hadden want anders doe je zoiets niet. Verschrikelijk, je hoorde die wagentjes steunen, schuren en krassen over die keien, ik was blij dat het niet mijn autootje was. Aan het eind van dat kustpad zou een kolonie zeehonden zich ophouden, helaas voor ons waren ze op het moment dat wij langs kwamen nèt een dagje uit. Niets aan te doen, dan gaan we maar weer twee uur teruglopen. We waren wel toe aan een bakkie koffie, laat Matthias daar nou een geschrikt plekkie voor weten. Een leuk restaurantje met terras met het uitzicht over het water waar we de veerboot zagen varen die ons over enkele dagen naar het zuidereiland zal brengen. De eigenaren van het restaurantje bleken Maori's te zijn die een prima bakkie koffie konden zetten. Matthias wist nog een lekkernij die we lieten aanrukken, een bakje met partjes speciaal gekruid en geroosterde aardappel. Dat klinkt simpel maar was voortreffelijk. Hierna zetten we Matthias bij huis af want hij had een afspraak met vrienden. 'sAvonds hielden wij het al snel voor gezien en 'called it a day'.