eerste dag vervolg

Wij vervolgden onze weg naar de douane met één koffer minder, het was de koffer van Regula. Daar kwamen we zonder moeite doorheen. Eenmaal buiten, daar stond Matthias te wachten, samen met de representative van de autoverhuurbedrijf. De auto was nog niet helemaal klaar dus we werden naar het adres van de B&B gebracht. Dat klinkt eenvoudiger dan het bleek te zijn, want de arme jongeman had geen idee in welke hoek van Wellington hij moest zoeken. Na veel heen en weer rijden, wat een prachtige sight-seeing gaf, bekende hij dat hij het spoor bijster was. Matthias had wel een idee dus ging hij voorop rijden met de motor en wij volgden. Toen wij in de buurt waren waar Matthias dacht dat we wezen moesten, vroegen wij de weg aan een jochie van een jaar of twaalf en die vertelde dat we 'pretty much there' waren. Zijn uitleg klopte als een bus en vijf minuten later stonden wij voor een gesloten deur. Matthias pleegde een telefoontje en daaruit bleek dat Rachel, our B&B hostess, nog effe naar de winkel was voor wat boodschappen.Binnen tien minuten was ze er. Een aardige jongedame, onderwijzeres van 7-8 jarigen. Tijdens de rondleiding van Huntingdon Homestay, kwam er een telefoontje dat de auto klaar stond en Rachel was zo vriendelijk om ons daar even naartoe te brengen. Vanuit het autoverhuurbedrijf gingen wij W'ton in. Matthias liet ons zijn University zien en we gingen op zoek naar een apotheek, want Regula's medicijnen zaten in haar koffer. Toen dat was gebeurd gingen we wat sightseeing doen, te voet. Je zou zeggen, een stad is een stad, wat is er te zien? Maar toch is dat niet echt zo, moderne gebouwen wisselen af met oude en die oude gebouwen zou je typisch New Zealands kunnen noemen. Al kijkend, pratend en lopend kwamen we bij de Waterfront. Ook een heel speciaal uitzicht. Helaas kan ik de foto's nog niet bijvoegen maar wie weet komt dat snel.
Hierna was het tijd voor een warme hap en zochten we ons een .... uit. Ik was te moe om te eten en toen Matthias en Regula ook 'done' waren gingen we weer huiswaarts. Matthias scheurde voor ons uit op zijn motor en wij in die grote bak probeerden hem bij te houden, links rijdend! Zo en toen gingen we heerlijk pitten.