de eerste dag-Schiphol

Woensdag 7 dec.

we zijn vroeg op Schiphol gearriveerd zodat we in alle rust konden doen wat we moesten doen zoals; koffers inchecken, maar Regula wilde eerst nog haar koffer laten sealen. Er zaten hangsloten op haar koffer die ze had gekocht bij de Action en natuurlijk voldeden die niet, dus ook maar nieuwe, douanevriendelijke sloten gekocht. Toen op naar de incheckbalie. Daar zat een alleraardigste jongedame die al kletsend de spullen in ontvangst nam en na diverse handelingen ons verzekerde dat "het zo in orde was".
Wij informeerden nog of onze bagage nu naar Wellington op weg was en gimlachend werd onze twijfel weg gewuifd. "Ja hoor, het is zo allemaal in orde".
Opgetogen en ook wel een beetje benieuwd naar alles wat ging komen gingen wij op zoek naar gate B15 waar het vliegtuig van Lufthansa ons naar Frankfurt zou brengen.

De vlucht naar Frankfurt was voorbij voordat we er erg in hadden. De wind had wel een beetje vat op het toestel maar 't viel reuze mee bij wat er zoal werd beloofd.
Wat een gigavlieghaven is dat FrankfurtAirport. Wij moesten naar Terminal 2. Toen we hadden uitgevonden hoe we moesten lopen kwamen we uit op een treinstation. Gelukkig zaten er mensen die informatie geven konden en jawohl, wir solten den Zug nehmen. Das war mit fünf minuten geklahrt und sonst war es sicher dreiviertel Stund laufen. Wij dus maar met het treintje, twee stations verder uitstappen en op zoek naar de instap balie van Qantas. Daar vertelde de dame ons dat het niet goed zat met de koffer, we moesten terug met de trein en daar naar 'tracing bagage'. Nein, zei de info-heer die nog steeds bij het station zat, das ist nicht hier, du must ein station zürück und da bei 'tracing bagage' mal fragen. Wij dus weer terug, uiteindelijk na veel zoeken, heen en weer lopen, vragen..., vonden we 'tracing bagage' maar wij waren niet de enigen die zonder koffers zaten. We moesten wachten op onze beurt. De tijd vorderde treiterend snel. Uiteindelijk werden we door een jongeman geholpen die het allemaal in orde bracht. Maar zei hij, in Sydney moeten jullie wel de koffers ophalen en opnieuw inchecken. Prima, goed geregeld, dat gaan we doen. Wij vlug terug met het treintje naar Terminal 2, toen snel naar Gate D4. Ongelofelijk, wat een mensen gaan er in zo'n plane. Er waren 75 rijen van 10 stoelen! ondanks dat kollossale gewicht gingen we toch maar effe 10800km vliegen, we deden dat op 11.230 mtr hoogte waar het -57 graden was.

In Singapore moesten we uitstappen, het was plotsklaps vrijdagochtend half6. We hebben dus zomaar een dag overgeslagen!Het hele vliegtuig werd gechecked en wij moesten ons vermaken met de duty free stores. Er liepen diverse soldaten of misschien wel gewone security gards, maar zwaar bewapend, daar rond dus wij bleven die par uur wel rustig wachten.
Toen van Singapore naar Sydney. Nog eens een 6485km op 11.600mtr hoogte met een snelheid van 1040km per uur. In Sydney aangekomen snel naar de bagageband om onze koffers te halen. Dat dachten we maar we moesten langs de douane en we hadden geen 'incoming passengercard'. Deze dus maar eerst snel invullen en weer terug achteraan sluiten. Eindelijk stonden we voor de vriendelijke ambtenaar maar toen konden we niet verder want we hadden geen visum. Geen visum???? Moeten we dan een visum hebben om onze bagage te pakken? Als u het land in wil dient u een visum te hebben. Maar we willen het land helemaal niet in, we willen alleen onze bagage pakken en weer als de sodemieter naar de incheckbalie want we hebben al zo weinig tijd. En dan te bedenken dat ik zonder veel moeite zo op die bagageband had kunnen spugen want die liep vlak achter die douanebureautjes. Wat we wilden of wat we ook gingen doen, het was zijn probleem niet, maar één ding was zeker..., we kwamen niet door de douane en dus ook niet bij onze bagage. Wij op zoek naar een Qantas info bureautje. Maar dat bestaat dus niet, toen maar naar de inchecklady. Die het hele verhaal uitgelegd en deze belde op, gaf een paar instructies en verzekerde ons dat het nu in orde was. Daar moesten we dan maar van uit gaan, maar zeker waren we niet. Wij weer terug naar Gate37 maar er was een change of plans, nu vertrok de plane vanaf Gate36. Ok, ook goed, wij naar Gate36. Vandaar vertrokken we voor de laatste etape naar Wellington.
Daar aangekomen, liepen we naar de bagageband met de verwachting dat onze bagage er niet zou zijn, maar kijk mèt dat we daar binnen lopen komt daar een koffer van ons aan. Dat geeft hoop, even wachten op de volgende koffer, effe wachten nog..., nog effe wachten. Maar al dat komt, geen koffer van ons. Dan maar naar de infobalie, die hebben ons aangehoord en notities gemaakt en de volgende dag, vandaag dus, de koffer naar ons adres gebracht. Gewoon fantastisch die service.